{"id":8076,"date":"2011-05-04T09:53:06","date_gmt":"2011-05-04T07:53:06","guid":{"rendered":"http:\/\/www.nik.nl\/?p=8076"},"modified":"2011-05-04T17:07:11","modified_gmt":"2011-05-04T15:07:11","slug":"herdenken-troost-en-zingeven","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/www.nik.nl\/2011\/05\/herdenken-troost-en-zingeven\/","title":{"rendered":"Herdenken, troost en zingeven"},"content":{"rendered":"

Door: Rabbijn mr. drs. R. Evers<\/em><\/p>\n

<\/em>\"\"<\/a>We maken onze eigen kleine maar intense herdenking<\/strong><\/p>\n

Stolpersteinen
\nTwee Jan Steenstraat 25
\nter herinnering aan:<\/p>\n

Vader Raphael Goudeketting,
\nMoeder Lina Goudeketting-Jons en
\nBroer Elja Goudeketting<\/p>\n

\u00a0Mevrouw Henny Goudeketting<\/strong>
\n\u00a0Een zeer emotionele dag voor U, als overlevende van het
\n\u00a0experimentenblok in Auschwitz. Uw moed, inzet en doorzettingsvermogen
\n\u00a0bij het totstandkomen van dit monument sterken ons. Sterken ons in ons
\n\u00a0gevoel, dat alles wat er in de gruwelijke Holocaust-geschiedenis van
\n\u00a0het Joodse bevolkingsdeel van Amsterdam gebeurd is, eindelijk een
\n\u00a0plaats krijgt.<\/p>\n

\u00a0Geachte heer Paul Slettenhaar,<\/strong>
\n\u00a0Wij zijn zeer erkentelijk dat U hier bent namens de stedelijke overheid.
\n\u00a0We ervaren dat als een onontbeerlijke steun in de rug.<\/p>\n

\u00a0Offici\u00eble herdenkingsplechtigheden zeiden mij nooit zo veel. Ik zag er
\n\u00a0altijd tegen op, 25 februari, 4 mei, 9 november\u2026 Het had iets
\n\u00a0\u2018zwarts\u2019, iets zwaar depressiefs waar we elk jaar weer doorheen
\n\u00a0moesten. En toen vroeg ik mij af: voor wie doe ik dit? Dat was mijn
\n\u00a0persoonlijke probleem.<\/p>\n

\u00a0Maar vandaag staan we allen om U heen. Het is uw persoonlijke
\n\u00a0herdenking, veel intenser, veel werkelijker, veel betrokkener dan al
\n\u00a0die officiele plechtigheden. Het is duidelijk, dat wij onze dierbaren
\n\u00a0niet zo maar willen laten gaan, opgaan in de vergetelheid van de vaart
\n\u00a0van de geschiedenis.<\/p>\n

\u00a0Tegenwoordig is Joods herdenken een lokaal en soms een nationaal
\n\u00a0probleem geworden. Onze herdenkingen worden overgenomen door anderen.
\n\u00a0Niet alleen door onze vrienden maar ook door mensen, die het niet zo
\n\u00a0goed met ons voor hebben. Carl Brendel friste mijn geheugen op:
\n\u00a0\u201cTijdens de herdenking bij de Dokwerker in 2000 begon Abdou Menebhi,
\n\u00a0een van de oprichters van Nederland Bekent Kleur en op dat moment
\n\u00a0voorzitter van de Stedelijke Marokkaanse Raad, tegen alle afspraken in
\n\u00a0over het schenden van de rechten van Palestijnen door Isra\u00ebl.
\n\u00a0Omstanders ergerden zich rot aan Menebhi\u201d.<\/p>\n

\u00a0Ik was er bij. Ik werd erg kwaad en riep dat hij moest stoppen en dat
\n\u00a0dit niet de afspraak was. Anderen riepen hem op geen politiek te
\n\u00a0bedrijven. De strijd in Isra\u00ebl hoefde niet over te waaien naar
\n\u00a0Nederland.<\/p>\n

\u00a0Voorzitter Jacques Grishaver van het Nederlands Auschwitz Comit\u00e9
\n\u00a0haalde Menebhi toen van het podium.<\/p>\n

\u00a0Soms erger ik mij aan de gesproken woorden. Wat wij hebben meegemaakt,
\n\u00a0wordt veralgemeniseerd. Het hele wereldleed komt op onze schouders
\n\u00a0terecht. Auschwitz is plotseling overal aanwezig.<\/p>\n

\u00a0Alle ellende wordt aan ons leed verbonden. Offici\u00eble speeches spreken
\n\u00a0over vervolgingen in alle delen van de wereld. Op zo een moment van
\n\u00a0Joodse herdenking komen mij al die algemeenheden over als holle frasen
\n\u00a0en dure clich\u00e9s. Ik wil ze helemaal niet horen.
\n\u00a0Niet, dat ze niet belangrijk zijn, dat de verwoorde gedachten niet
\n\u00a0altijd waar, oprecht en geldig zijn. Ze zijn waar en ze blijven waar,
\n\u00a0ze moeten gezegd worden en constant benadrukt worden voor het
\n\u00a0nageslacht, opdat zij niet vergeten…
\nMaar ze doen onrecht aan ons leed. Ze ontheiligen de aandacht die er nu even had moeten zijn voor de Joden: `leedroof\u2019.<\/p>\n

Vinden wij nog troost in zo\u2019n plechtigheid? Helpen zij bij de
\n\u00a0verwerking van al ons leed, het verlies van bijna een heel volk?
\n\u00a0Kunnen wij wel getroost worden?<\/p>\n

\u00a0Afstand en zingeving<\/strong>
\n\u00a0Troost veronderstelt afstand en zingeving. Ten opzichte van de Tweede
\n\u00a0Wereldoorlog is die afstand er tot op heden – voor het joodse
\n\u00a0bevolkingsdeel – nog niet. De wonden zijn nog te diep, nog te groot om
\n\u00a0het helingsproces zijn gang te laten gaan. \u2018Troost uw naaste niet
\n\u00a0zolang zijn dode nog voor hem ligt\u2019, zeiden onze Wijzen (Spreuken der
\n\u00a0Vaderen).<\/p>\n

\u00a0Zingeving is van geheel andere orde. Terwijl troost een gevoel, een
\n\u00a0emotie weergeeft, is zingeving een intellectuele en
\n\u00a0levensbeschouwelijke activiteit, waaruit – nadat\u00a0 zingeving
\n\u00a0subjectieve realiteit is geworden – eventueel troost geput zou kunnen
\n\u00a0worden. Eventueel, omdat zingeving – begrip van het gebeurde – lang
\n\u00a0niet altijd de pijn kan verzachten.<\/p>\n

\u00a0Zingeving is bovendien een uiterst intiem, intern psychologisch
\n\u00a0proces. Maar dat moeten de slachtoffers zelf doen. Dat is heel
\n\u00a0subjectief. Daar moet niet door\u00a0 vreemden in ingebroken worden. En dat
\n\u00a0doen een aantal mensen, die ons verdriet kapen. Ze claimen: \u201cWe moeten
\n\u00a0leren van de jaren dertig. We moeten voorkomen dat zoiets
\n\u00a0verschrikkelijks opnieuw gebeurt. Destijds was er de vreselijke hetze
\n\u00a0tegen Joden, vandaag de hetze tegen moslims. Het is er nog niet op
\n\u00a0dezelfde gewelddadige schaal als toen, maar je ziet wel dezelfde
\n\u00a0systematische stigmatisering. Moslims worden tot zondebok gemaakt van
\n\u00a0allerlei maatschappelijke problemen\u201d.<\/p>\n

\u00a0Geweldig dat men opkomt voor een gestigmatiseerde minderheid maar er
\n\u00a0zijn 364 andere dagen in het jaar waarop dat herdacht kan worden. Dat
\n\u00a0kapen van onze herdenkingen toont wel erg weinig gevoeligheid voor de
\n\u00a0Joodse medeburgers. Blijf van onze herdenkingsdagen af. Kruip niet in
\n\u00a0onze huid voor je eigen belangen. Lift niet mee op andermans verdriet.<\/p>\n

\u00a0Respect! Ja, dat eis ik voor een groep, die de Holocaust nog lang niet
\n\u00a0verwerkt heeft. Ja, ik eis gevoel voor een groep, die regelmatig op
\n\u00a0straat wordt uitgescholden en internationaal wordt bedreigd.
\n\u00a0Maar weinigen lijken het op te nemen tegen de systematische stigmatisering
\n\u00a0van Joden en Israel, hier en elders in de wereld. De heel erg
\n\u00a0selectieve aandacht toont \u2013 jammer genoeg – heel weinig gevoeligheid
\n\u00a0en nog veel minder begrip voor wat er vanaf 1933 gebeurd is en nog
\n\u00a0steeds in de Nederlandse straten gebeurt.
\n\u00a0
\n`Solidariteit opbouwen\u2019 ? Helaas merken wij daar als Joodse minderheid
\n\u00a0weinig van. Weinig van? Geen zee gaat sommigen te hoog om weer op de
\n\u00a0barricaden te klimmen om alles wat Joods en Isra\u00eblisch is te besmeuren
\n\u00a0en dood te scanderen.<\/p>\n

\u00a0Inderdaad `racisme maakt Nederland onleefbaar\u2019. Maar dat wisten we al.<\/p>\n

\u00a0Mevrouw Goudeketting, het is uw verdienste, dat dit monument er uiteindelijk gekomen is. Uw dierbare familieleden worden zo in ere herdacht. Een monument om hen constant bij ons te dragen.
\nLaat ons onze doden waardig herdenken.\u00a0
\nTehjena nisjmotehen tseroerot bitsror hachajiem.<\/p>\n

Foto door\u00a0Tamara Gijrath<\/em><\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"

Door: Rabbijn mr. drs. R. Evers We maken onze eigen kleine maar intense herdenking Stolpersteinen Twee Jan Steenstraat 25 ter herinnering aan: Vader Raphael Goudeketting, Moeder Lina Goudeketting-Jons en Broer Elja Goudeketting \u00a0Mevrouw Henny Goudeketting \u00a0Een zeer emotionele dag voor … Lees verder →<\/span><\/a><\/p>\n","protected":false},"author":9,"featured_media":0,"comment_status":"closed","ping_status":"open","sticky":false,"template":"","format":"standard","meta":{"ngg_post_thumbnail":0,"_mi_skip_tracking":false},"categories":[18,186],"tags":[],"yoast_head":"\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n\n