De Joodse Gemeenten Utrecht en Groningen zijn twee van de vele kehillot waar gezamenlijk een seider wordt gehouden. Leerzaam, inspirerend, smaakvol en gezellig. Zoals blijkt uit de onderstaande twee impressies van de seidervieringen vorig jaar.
Seideren in Utrecht
Door: Fred Roeterdink
Ook dit jaar werd er door de N.I.G. Utrecht een seider georganiseerd. Pesach viel dit jaar erg laat, omdat we een Joods schrikkeljaar hebben. De eerste seideravond was op uitgaande sjabbat, zodat veel dingen een paar dagen eerder in orde moesten worden gemaakt. Een kleine groep vrijwilligers had in korte tijd veel en prima werk verricht. De laatste voorbereidingen konden echter pas na nacht worden gedaan. De deelnemers aan de seider wachtten daarom in de sjoel totdat Joël van de Rhoer iedereen uitnodigde aan de seidertafel plaats te nemen.
Er waren 28 personen naar de seider gekomen, iets meer dan vorig jaar.
Joël leidde de seider op voortreffelijke wijze. Hij gaf korte en duidelijke toelichtingen bij de verschillende onderdelen van de haggada.
Chelly Modijefsky en Rosalie Smid hadden lang geleden voor het eerst Ma Nisjtanna gezegd, maar waarschijnlijk nooit samen. Nu was het dus een goede gelegenheid.
Mijn zuster uit Israel was met haar drie kinderen ook aanwezig. Zij genoten van de Hollandse minhag van de seiderviering.
De maaltijd was ook uitstekend verzorgd. Gefilte fish, soep, matzes met vleeswaren en salades.
Toen er gebensjt werd, was het inmiddels zondag. Het vervolg van de seider ging in een hoog tempo, zodat de seideravond om ongeveer half twee was afgelopen. Moe, maar tevreden over een geslaagde seideravond ging iedereen weer naar huis.
(Bron: Nederlands Israëlitische Gemeente Utrecht
Mizmor, 5e jaargang, 19e nummer, mei 2008)
Seider international in Groningen*
Mijn dochter en ik (Deborah en Eva, dochter en kleindochter van Ruth en les Lipschits) zijn voor de seider uit Stockholm – waar we wonen – naar Groningen gekomen. Ook mijn broer Daniel was uit Italië – waar hij momenteel woont – gekomen.
Natuurlijk was er een aantal Israëli’s en een hele tafel uit een soort buitenland, namelijk een hele groep Tesselaren, rond Eveline, de dochter van Bep Koster. Kortom een gevarieerd gezelschap.
Eva (12 jaar) had de hele middag in sjoel geholpen met alle voorbereidingen en uiteindelijk zaten we met ongeveer 70 personen aan tafel. Het was een reuze succes, iedereen deed mee en de maaltijd was verrukkelijk.
Toen wij hadden besloten om naar de seider te komen, en mijn vader te bezoeken, ben ik Eva gaan voorbereiden. Van Joodse les is tot nu toe in Stockholm niet veel terechtgekomen. Dus ben ik haar het verhaal over de uittocht uit Egypte gaan vertellen. Over Mozes die in opdracht van God de Joden uit Egypte leidt, na de Tien Plagen, door de Rode Zee, enz. De Rode Zee waar de Joden zomaar doorheen konden waden nadat de zee als het ware spleet, fascineerde haar enorm. De volgende dag vertelde zij het verhaal aan tafel aan haar vader en opgetogen vertelde ze: “toen kwamen de Joden bij de Stille Oceaan en die zee ging aan de kant…” (vrij vertaald uit het Zweeds). Ik denk dat ze op school nog niet aan de Rode Zee toegekomen waren. Vervolgens ging ik de symbolen op de seiderschotel behandelen aan de hand van een plaatje uit de Haggada en ik vroeg haar: “waarom denk je dat er een gebraden ei op de seiderschotel ligt?” Dat antwoord was eenvoudig: “Natuurlijk omdat oma’s eiersalade zo lekker is!”
Nou ja, ik denk toch dat we maar eens met Joodse les moeten beginnen. We hebben een bijzonder aardige Chabad-rabbijn, Chaim, die staat te trappelen. Trouwens, ik ben met Chaim in contact gekomen via jullie rabbijn Spiero. Chaim stuurde mij voor ik naar Nederland vertrok nog een email: “waarom verschilt deze email van alle andere e-mails?”
In ieder geval komt Eva volgend jaar weer!
Deborah Lipschits-Hagström, Stockholm
(bron: JaGDaF, 21e jaargang nummer 3, mei 2008)
* Prof. Ies Lipschits is kort na Pesach, op 24 mei 2008, overleden.
