Door: Hannah van Beetz
Bijna zestig kinderen kwamen helemaal naar Heeg, in het hoge noorden, om er een week Tikwatenoe machanee te beleven. Een impressie van een tussentijdse bezoekster.
Wat hebben het plaatsje Heeg en Tikwatenoe met elkaar gemeen? Juist ja, daar vond het Tikwatenoe machanee plaats van 23 tot 30 december 2012. Dit jaar hadden 58 kinderen zich aangemeld uit Amsterdam en mediene om weer dit bijzondere evenement te mogen meemaken dat haar 65e bestaan vierde. Rabbijn Vorst was voor de 46e keer aanwezig, wat een bijzonderheid! Ook rabbijn Shimon Evers is reeds vele jaren verbonden aan Tikwatenoe. Zijn zoon Menachem met echtgenote Pessy waren ook een aantal dagen aanwezig samen met hun 4 kinderen.
Na vele kilometers rijden en uiteraard de Tomtom volgend, kwamen wij in Heeg/Friesland aan. Even buiten Heeg aan het IJsselmeer lag het kamphuis “Stay Oke”, alwaar Tikwatenoe haar intrek had genomen.
Toen wij de auto parkeerden kwam de sjomeer ons tegemoet en begroette ons vrolijk, ondanks het trieste weer. Eenmaal binnen in het kamphuis werden wij hartelijk begroet door aanwezigen. Een gezellige drukte kwam mij uit de keuken tegemoet. De “oude” Rosjiem gehesen in kokskledij, stonden met rode konen boven de potten en pannen te roeren en een heerlijke geur kwam mijn richting op. Een warme begroeting viel mij ten deel alsof het jaren geleden was dat men iemand van “thuis” had gezien.
Allereerst wenste ik Gihon van Maarsen mazzaltov die zich de dag daarvoor verloofd had met Nooi Groenman. Gihon had tijdens de dagelijkse vergadering van de rosjiem en madrichiem ‘s avonds officieel Nooi, de Tikwatenoe coördinator en organisator van de voorbereidingen van het machanee, ten huwelijk gevraagd. Uiteraard bracht dit tranen teweeg bij de aanwezige dames en champagne werd geschonken tijdens de vele mazzaltov wensen. De liefde tussen Gihon en Nooi begon in 2010 tijdens het toenmalige machanee want waar anders vindt een joods meisje uit Groningen een joodse jongeman uit Oosterhout?
Of we bleven eten was de vraag. Ja, heel graag want er stond sushi op het diner en zalige noedels. Kwoetsa 5 had die avond besloten om gastheer/vrouw te spelen. Toen zich een rij vormde voor de eetzaal, werden de kinderen in kleine groepjes binnengelaten en netjes naar hun tafel gebracht. Sommigen kinderen raakten daar echt van in de war. In plaats van als een doldrieste aan te schuiven, moest men nu netjes meelopen. Daarna werd de sushi geserveerd, die overheerlijk was. Denkt u zich eens in sushi maken voor 100 man! Alle lof voor al het keukenpersoneel. Tijdens het eten werd opgetreden door kwoetsa 5.
Wat mij telkens raakt als ik Tikwatenoe bezoek is dat de vele jonge vrijwilligers ((ex)rosjiem, madrichiem, keukenstaf) dit werk met zoveel toewijding en liefde doen. Bijna allen hebben een fulltime baan, studeren of gezin en nemen een week vrij om onze kinderen jiddisjkeit en gemeenschapszin bij te brengen. Het gevoel te hebben ergens bij te horen is zo ontzettend belangrijk, vooral voor de kinderen die in de mediene wonen en hier het hele jaar naar uitkijken!
Alleen al de voorbereiding voor zo’n groot machanee is enorm en niet alleen de boodschappen die gedaan moeten worden, maar wat gaat men doen dag na dag en de verantwoording voor de kinderen. Na vertrek van de kinderen de enorme puinhoop opruimen, ook dat hoor bij het werk van vrijwilliger! Men moet dit met eigen ogen gezien hebben om te begrijpen wat het inhoudt en elk jaar vertrek ik van het machanee met zo een trots gevoel en warmte in mijn hart dat deze jonge mensen de inzet en liefde tonen om Tikwatenoe te maken tot wat het is, namelijk een warm nest waarin ieder kind zich thuis voelt van jong tot oud!
