Ruben Vis
Afgelopen vrijdag zat ik in een vergadering met afgevaardigden van 25 kerkgenootschappen. Het gesprek ging over gedeelde belangen op een aantal veelal op geld gebaseerde terreinen. Kerkgenootschappen zijn organisaties waarbinnen de leden de gezamenlijke verering van het Opperwezen nastreven, maar ook daar speelt de factor geld een rol.
Totdat, bij de rondvraag, een man het woord nam en een verzoek neerlegde. Van het overleg maakt ook de Syrisch-Orthodoxe kerk in Nederland deel uit. Of wie van de aanwezigen dan ook, waar de mogelijkheid zich ook maar voor zou doen, bij de autoriteiten zou willen bepleiten dat Nederland zich ruimhartiger opstelt als het gaat om de opvang van Syrisch-Orthodoxe christenen. Nederland laat vluchtelingen toe uit Syrië, maar duidelijk niet genoeg en het Nederlands beleid in het algemeen is: vluchtelingen moeten worden opgenomen in de regio.
De urgentie was duidelijk waarneembaar in het timbre van zijn stemgeluid. Zijn uitleg was eigenlijk niet meer nodig. Iedereen kent de berichten en de beelden die ons bereiken via Youtube, Facebook en Twitter. De boodschap van een frêle man met zijn zachte maar trillende woorden, droeg ik mee de sjabbat in.
In de regio, in de regio, … . Afgelopen zondag was het 15 december. Ik bedacht mij dat het die dag precies 75 jaar geleden was dat de Nederlandse regering besloot een halt toe te roepen aan de opname van Duits-Joodse vluchtelingen; 15 december 1938. Uiteindelijk werd de opname door de Tweede Kamer nog ietsje verruimd. Maar, om een voorbeeld te noemen, de terugroeping door nazi-Duitsland van Duitse dienstmeisjes uit Nederland, mocht niet leiden tot de opname van even zoveel Joodse vervangende dienstmeisjes.
Vrijdag, sjabbat, zondag, en daarop volgt maandag. Opnieuw overleg. Ditmaal over geestelijke verzorging in gevangenissen. Net als de protestanten, katholieken, humanisten, hindoes, islamieten en boeddhisten, zenden wij geestelijk verzorgers naar de gevangenissen. Periodiek zitten al die zendende instanties met de staatssecretaris van Veiligheid & Justitie om de tafel. We spraken over aantallen gedetineerden, daders en slachtoffers, en ook over geestelijke verzorging in uitzetcentra. Die vallen ook onder de justitiële inrichtingen. Fred Teeven is ook verantwoordelijk voor het asielbeleid. Het einde van de vergadering was bereikt. De staatssecretaris had de rondvraag ingezet. Als laatste kreeg ik het woord.
Afgelopen vrijdag, mijnheer de staatssecretaris, werd ik aangesproken om de boodschap over te brengen ruimhartiger christelijke Syriërs toe te laten tot ons land. Opvang in de eigen regio is in de omringende landen nu eenmaal geen optie. De bevolking en vaak ook de wetgeving is islamitisch gedomineerd. Gisteren was het 75 jaar geleden dat Nederland de grens bijna geheel sloot voor wat nu als staand beleid wordt gepropageerd: opvang in de eigen regio. De Joodse gemeenschap draagt die beslissing met zich mee. Nederland als geheel heeft die beslissing te dragen.
Ik breng u vandaag de boodschap over die mij vrijdag vanuit de Syrisch-Orthodoxe kerk werd meegegeven: een moreel pleidooi, een vurig beroep om meer christelijke Syriërs toe te laten tot dit land. Opvang in de eigen regio is geen optie.
De staatssecretaris gaf zijn reactie zoals hij die ook aan de Tweede Kamer zei te hebben gegeven. Onder meer aangevend dat er vluchtelingen worden toegelaten maar nog niet op zodanige grondslag als door Oostenrijk en de Bondsrepubliek. Want er vindt bij asielaanvraag van christelijke Syriërs in Nederland nog steeds een verificatietoets plaats.
Hierop sloot staatssecretaris Teeven de vergadering onder dankzegging voor ieders inbreng en wenste allen prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar.
