NITSAWIEM (staan voor):
- Mosjé verzamelt het hele volk en waarschuwt hen nogmaals zich aan de ge- en verboden te houden en afgodendienst en immoraliteit te verafschuwen.
- Het Verbond geldt ook voor hen die niet hier zijn.
- Als dit overtreden wordt, zal G’d in Zijn woede het land zodanig treffen dat het lijkt op de verwoesting van Sedom en Amorra. De inwoners zullen verstrooid worden over andere landen.
- Maar als jullie terugkeren tot G’d dan zal G’d jullie verzamelen uit alle volkeren waarheen jullie verbannen waren.
- De geboden zijn niet bovennatuurlijk noch ver verwijderd, noch in de Hemel maar binnen je bereik.
- Hemel en aarde worden als getuigen opgeroepen dat Mosje het volk leven en dood, zegen en vloek heeft voorgelegd.
WAJELECH (en hij ging):
- Mosjé vertelt het volk dat G’d hem niet de Jordaan laat overtrekken en dat hij de leiding overdraagt aan Jehosjoe’a. Dit is de laatste dag van Mosjé.
- HaSjeem zal de volkeren aan de overzijde van de Jordaan aan de Bné Jisraëel overgeven.
- Mosjé schrijft de Tora ten einde en draagt op die eens per zeven jaar aan het hele volk voor te lezen.
- G’d voorspelt Mosjé dat het volk zich van Hem zal afkeren na zijn dood.
- De Tora moet in de Arke van het Verbond gelegd worden als getuige tegen het volk als ze zondigen.
VERDIEPING:
Rosj Hasjana is onze kans om weer een nieuwe start te maken. Aan het eind van elk jaar kunnen we weer helemaal opnieuw beginnen. Als we er goed over nadenken, hebben wij elke morgen, wanneer wij onze ogen openen, weer een kleine Rosj Hasjana. Alles wat er gisteren gebeurd is, is over.
Elk ochtend beginnen we weer opnieuw. Elke dag heeft een nieuwe morgen en dus kunnen we weer fris van start. Er zijn weer nieuwe uitdagingen en kansen. Er is weer hoop!
Met Rosj Hasjana starten we een nieuw jaar. Het is het einde van het vorige jaar, met alle toestanden en problemen. Maar het is ook het begin van een nieuw jaar, met alle mooie dingen in het vooruitzicht. We hebben nieuwe dromen, nieuwe mogelijkheden, nieuwe hoop. Er bestaat een kans dat we inderdaad vooruit gaan, zowel ieder voor zich als wij met zijn allen als groep. Hoop en geestelijke groei zijn de bakens voor onze toekomst.
Wanneer wij het geluid van de sjofar horen, willen we onszelf verbeteren. Laten we eens even stilstaan en naar onszelf kijken. Doen we alles wel goed? Of zijn we de weg kwijt? Helpen we inderdaad het Joodse leven te verbeteren? Maar hoe kunnen wij dat bereiken? Denk aan de sjofar! De sjofar is de hoorn van een ram. De sjofar heeft een hele interessante opbouw. Het mondstuk waar je op blaast is heel nauw en smal. Maar het einde van de sjofar waar het geluid uitkomt is heel breed.
Dit geeft ons een mooie gedachte mee. Willen we echt verbeteren dan moeten we iets kleins op ons nemen en besluiten dit van tijd tot tijd te doen: een klein beetje tsedaka voor arme mensen, een stukje Tora leren of een keer per week op bezoek gaan bij mensen in Beth Sjalom die geen familie hebben. Als we dat kleine kunnen volhouden, wordt dat langzamerhand steeds groter en wordt het steeds mooier en belangrijker.
Vier redenen voor de sjofar:
1) In de Tora is de sjofar een alarmsignaal voor oorlog. Het gaat om de strijd tegen onze lagere driften. De sjofar herinnert ons aan de dag van de Hemelse berechting. Zijn we gestegen op de ladder van onze spirituele ontwikkeling?
2) Toen we de Tora kregen op de berg Sinai was er veel en sterk sjofargeluid. Op Rosj Hasjana nemen we de Tora opnieuw aan. De Tora zet ons aan tot spirituele groei.
3) Als een koning gekroond wordt, wordt er op trompetten of bazuinen geblazen. Op Rosj Hasjana kronen we G’d tot Koning van de wereld. Dit houdt in, dat we ons voornemen G’d blijvend te gehoorzamen.
4) Het blazen op de sjofar herinnert ons aan de Offerande van Jitschak, de Akedat Jitschak. Waarom moeten wij G’d aan de Akedat Jitschak herinneren? G’d herinnert toch altijd alles? Eigenlijk herinneren wij voornamelijk onszelf daaraan. De sjofar laat ons herinneren hoe Awraham bereid was om alles te doen voor Hasjeem (G’d). Wij herinneren ons dat en proberen gelijk aan Awaraham te worden, zoveel we kunnen.
