De Raad van Kerken komt onder toenemende druk te staan vanwege de steun voor het instellen van economische boycotmaatregelen tegen Israël. De Bond van Vrije Evangelische Gemeenten Nederland en de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten distantiëren zich van de stellingname van de Raad van Kerken. De Bond en de VPE zijn twee van de veertien lidkerken van de Raad. Ook OJEC en CIDI hebben gereageerd.
In de beklaagdenbank
De Bond van Vrije Evangelische Gemeenten Nederland zegt er niet aan mee te willen werken ‘dat Israël op deze wijze opnieuw in de beklaagdenbank wordt gezet’. De Bond noemt het onterecht ‘om de schuld van de spanningen zo eenzijdig bij Israël te leggen als in dit document van de Wereldraad van Kerken en in navolging daarvan (met lichte nuancering) de Raad van Kerken in Nederland’.
De Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten constateren: “er komt (gelukkig!) veel reactie uit onze achterban op de brief van de Wereldraad van Kerken (WCC) en de daaraan gegeven steun door de Nederlandse Raad van Kerken om het in deze brief verwoorde protest van de WCC door te geven richting de Nederlandse overheid”.
Agendering
De VPE heeft om agendering gevraagd voor de eerstvolgende Raadsvergadering, op 10 juni. Dit dwingt de andere leden van de Raad van Kerken om zich te buigen over de affaire en zich uit te spreken over waar zij staan ten opzichte van de Joodse staat. Dat achteraf nog over deze aanpak wordt gesproken is bestuurlijk uitzonderlijk. De deelnemers aan de vergadering gaan in bloedgroep-verband met elkaar in gesprek. De bloedgroepen van de Raad van Kerken zijn: katholiek, protestants, orthodox, en evangelisch. In ieder geval binnen de laatste bestaat dus weerstand tegen het feit dat mede namens hen er een brief naar de minister is gegaan die zinspeelt op boycotmaatregelen tegen Israël en opschorting van het associatieverdrag dat de Europese Unie heeft met Israël.
Bedreigd en verjaagd
CIDI noemt de actie van de Raad van Kerken, “onbegrijpelijk, omdat Israel het enige land in het Midden-Oosten is waar de christelijke gemeenschap groeit, terwijl in de rest van de regio christenen worden bedreigd en verjaagd. Ook in de Palestijnse gebieden is dit het geval”.
De kerken zwijgen
Vanuit de Joodse gemeenschap wordt het zwijgen van de overgrote meerderheid van de kerken met afgrijzen waargenomen. In dit geval over de ‘als-dan’ oproep die de Raad van Kerken ondersteunt om het associatieverdrag met Israël op te zeggen en Israël met een economische boycot te treffen.
“Tegen beter weten in”
Het OJEC heeft zich, zeer uitzonderlijk, rechtstreeks tot de Raad van Kerken gericht. “Binnen het OJEC willen christelijke leden graag aan onze Joodse gesprekspartners uitleggen dat er werkelijk iets is veranderd in de kerken sinds de laatste eeuwen, als het gaat om de relatie met het Joodse volk. Soms krijgen wij het gevoel dat het tegen beter weten in is,” schrijven voorzitter Van Midden en secretaris Mulder van het Overlegorgaan Joden en Christenen aan de Raad van Kerken. “U geeft aan als kerken te hechten aan goede relaties tussen Nederland en Israël en dat u zich daar als Raad ook voor inzet. Maar uw steun aan de brief van de WCC getuigt daarvan niet. Wij concluderen dat u op dit moment niet het juiste gremium bent om de goede relatie van de kerken met Israël voor het voetlicht te brengen.”
Overdonderd en ontdaan
De partners van de Raad van Kerken in het OJCM, joods èn islamitisch, zijn boos over de actie van de Raad van Kerken. Ze voelen zich overdonderd en ontdaan omdat de Raad van Kerken de visie van de Wereldraad van Kerken deelt dat alle fouten binnen ‘het conflict’ aan de kant van Israël liggen. In haar column op Jonet zegt Hanneke Gelderblom-Lankhout, lid van het OJCM: “Bij het OJCM kiezen we juist niet voor de makkelijke weg van polarisatie waarin ‘jij’ tot de goeden behoort en al die anderen de potentiële schuldige zijn.”
