Trouw interviewt in tijden van corona meer of minder bekende Nederlanders over hun persoonlijke leefregel of inspirerende zin. De rubriek heet: De zin van. Trouw-redacteur Maaike van Houten sprak met Ruben Vis. Hieronder het begin van het vraaggesprek.
‘Zonder je niet af van de gemeenschap, dat was een lijfspreuk van Hillel, een van de wijze joodse geleerden en rabbijnen die veel zegswijzen en spreuken hebben achtergelaten die we terugvinden in de Spreuken der Vaderen. Het is je opdracht je niet te isoleren, niet van je religieuze gemeenschap, maar ook niet van je familie, je werk. Zoek het samenzijn op, want als je je afzondert, dan krijg je minder impulsen van andere mensen die jezelf tot ontwikkeling brengen, en je krijgt minder ontmoetingen en onverwachte momenten.
Het gekke is natuurlijk dat we dat in de coronacrisis juist moesten doen: je afzonderen. Ik wilde dat niet, het staat haaks op de opdracht onderdeel te zijn van de gemeenschap. Maar dat is lastig als je moet thuisblijven. Je kon geen bijeenkomsten hebben, niet in de synagoge, niet met andere families op vrijdagavond, om sjabbat te vieren. Voor mijn werk kom ik op congressen en symposia. Die waren er ook allemaal niet.
Er kan een kop koffie omvallen
We hadden wel bijeenkomsten per Zoom. Dan zonder je je niet af, je zit voor je scherm met anderen te praten. Maar het informele, terloopse contact raak je kwijt. Dat is wat gemeenschap is: je zit in de kerkbank, je hebt je vaste plaats bij een vergadering. Gezamenlijk ervaar je iets waarvan je vooraf niet weet dat je het gaat ervaren. Er kan een kop koffie omvallen, iemand begint te huilen. Er zijn emoties, je vraagt aan iemand hoe het met zijn zieke moeder gaat, er is een bemoediging, een terechtwijzing misschien.
Het was zeker ook een probleem dat wij niet konden samenkomen in de synagoge. Bij ons in het jodendom is tien het kleinste getal van gemeenschap. Het uitspreken van gebeden kan alleen met tien mannen van ouder dan dertien. Door die gebeden heiligen we Gods naam. Als je niet met zijn tienen bent kun je die niet uitspreken en kunnen we ook Gods naam niet heiligen, zijn grootheid niet erkennen. Je kunt in een persoonlijk gebed wel God bedanken of je verlangens uitspreken. Maar er zijn dus grenzen aan wat je individueel kan doen. Dat past ook bij dit motto: in de gemeenschap kan je het jodendom op een betere manier vervullen dan in je eentje.
Lees HIER verder.
