Rabbijn Shimon Evers
Sjemot / Exodus 30:11-34:35
Een hoopvolle parasja
‘Dankzij de verdienste van rechtschapen vrouwen zijn we bevrijd uit Egypte.’
‘Het laatstgenoemde is het meest geliefde.’
Bovenstaande uitspraken lijken niets met elkaar te maken, maar een kort stukje uit deze parasja verbindt deze uitspraken met elkaar. De vorige 2 parsjijot spreken over de bouw van het misjkan, de voorwerpen in het misjkan, de kleding van de kohaniem en de offers die bij de inwijding gebracht worden. In deze parasja komt nog één voorwerp, dat nodig is voor de dienst in het misjkan. Dat is het koperen wasbekken, waaruit de kohaniem hun handen en voeten moeten wassen voor aanvang van hun dienst. Dit is het laatste voorwerp dat genoemd wordt.
Mosje aarzelt
Het koper voor dit wasbekken was aangeleverd door de vrouwen. Het waren de koperen spiegels die zij gebruikt hadden in Egypte om zich mooi te maken. Mosje aarzelde of hij deze spiegels wel moest accepteren voor het misjkan. Spiegels worden gebruikt om het uiterlijk te verfraaien en hij vond dit niet passen bij het misjkan dat er op gericht is om de mens te verbinden met de Hashem. Spiegels zijn een symbool van ijdelheid, zijn gericht op de aardse mens, terwijl het misjkan is gericht op spiritualiteit. En dus aarzelde hij om deze spiegels te accepteren.
Onvoorwaardelijk vertrouwen in Hashem
Maar Hashem corrigeerde Mosje: “Neem ze aan! Deze spiegels zijn Mij dierbaarder dan alle andere giften voor het misjkan.” De mannen in Egypte waren door het harde werken murw geworden, zij hadden de moed opgegeven. Zij wilden voorkomen dat er nog kinderen in deze ellende geboren zouden worden en hielden daarom afstand van hun vrouwen. De vrouwen daarentegen bleven vertrouwen houden en wilden wel graag nog kinderen toevoegen aan het joodse volk. Daarom maakten ze zich zo mooi mogelijk met behulp van deze spiegels om zo toch min of meer hun mannen te verleiden. Deze spiegels zijn dus in feite een symbool van onverzettelijkheid en onvoorwaardelijk vertrouwen in Hashem. De vrouwen hadden hierin het voortouw genomen. Daarom kreeg Mosje de opdracht om deze spiegels te accepteren en worden ze als laatste en meest dierbare gift voor het misjkan genoemd.
Het Gouden Kalf- een hoopvolle boodschap
Al heel snel na de Openbaring op de berg Sinai ging het joodse volk de fout in en maakten ze een Gouden Kalf. Ze hadden van G’d zelf gehoord dat ze geen afgoden mogen maken, maar 40 dagen later maakten ze toch een afgod. Het leidde ertoe dat Mosje de Stenen Tafelen verbrijzelde aan de voet van de berg. Een treurig moment dat tot op de dag van vandaag in de gebeden gememoreerd wordt, die op deze dag worden uitgesproken. Maar dan komt het hoopvolle gedeelte. Mosje ging opnieuw 40 dagen de berg op, om te pleiten voor het joodse volk. En na 40 dagen kreeg hij inderdaad het bericht dat Hashem bereid is om het volk te vergeven. Met dit goede nieuws is hij de berg afgedaald. Daarna is hij voor de derde keer omhoog gegaan. Dus in totaal 120 dagen is Mosje op de berg geweest. De dag waarop Mosje terugkwam met de tweede Stenen Tafelen was Jom Kipoer. Dit tweede paar is hèt symbool van verzoening, van herstel van de relatie. En opmerkelijk, beide paren, zowel het gebroken paar als het complete paar, liggen in de Ark van het Verbond. Hoewel het joodse volk een enorme fout is begaan, was er herstel mogelijk. We gaan allemaal wel eens de fout in en de les die we van deze parasja kunnen leren is dat herstel mogelijk is, al is dat lang niet altijd een makkelijke weg.
