Het verlangen om terug te keren naar Zion als Joods volk is een integraal onderdeel van het Joodse geloof. Wij bidden hier driemaal daags om. Wanneer men de Tora leest, ziet met dat er een aantal rode draden doorheen lopen. Een belangrijk Leitmotiv is de belofte en plicht Israël te bewonen. Veel van de Bijbelse ge- en verboden zijn gerelateerd aan het bewonen en bewerken van het Heilige Land. Aan de rivieren van Babylon – tijdens de eerste ballingschap van 586 tot 516 voor – zwoeren de Joden eeuwige trouw aan hun religieuze hoofdstad: “Indien ik u vergete, o Jeruzalem, zo vergete mij mijn rechterhand” (Psalm 137:5-6).
De filosoof Emil Fackenheim heeft het eens kernachtig uitgedrukt: ‘Voor Joden staat Israel gelijk aan 2000 jaar verlangen. Het vormde de kern van hun geloof in en hun smachten naar de Messiaanse Verlossing’.
Nooit weg geweest
Twee millenia lang hebben Joden overal ter wereld driemaal daags gebeden om terugkeer. Leidende Joodse geleerden in iedere generatie hebben grote gevaren getrotseerd om Israël te bereiken. Altijd hebben er Joden gewoond. Aan het einde van de eerste eeuw – ook na de verwoesting van de Tempel – woonden er volgens Flavius Josephus nog vele Joden.
Statistieken vanaf 1844 geven aan, dat het Joodse bevolkingsdeel ongeveer anderhalve eeuw geleden veel groter was dan de moslim of christelijke gemeenschap in Jeruzalem. We zijn nooit weg geweest.
Niet zo groot
Het gevaarlijkste vindt Rabkin de overtuiging dat het Zionisme deel uitmaakt van het Jodendom en de oprichting van de staat het begin is van het Messiaanse tijdperk. Rabkin maakt niet duidelijk waarom dit nu zo gevaarlijk is. Vrijwel niemand is op dit moment werkelijk Messiaans bezig met de staat Israël. Rabkins bewering ontbeert iedere band met de realiteit. Rabkin vergeet verder dat ook vele anti-Zionisten toch in Israël woonachtig zijn en dat ze zich, indien ze aangevallen worden, met hand en tand zullen verdedigen. Het verschil tussen een anti-Zionist en een Zionist is niet zo groot, zeker niet in het Heilige Land.
Verdedigen
Het is zeker niet de actieve houding van de Zionisten die de opening vormde voor het gebruik van geweld. De Talmoed (opgeschreven 500 n.d.g.j.) schrijft al dat “wanneer u aangevallen wordt en men u naar het leven staat u het recht heeft uzelf gewapenderhand te verdedigen”. Dit algemeen aanvaard beginsel van internationaal recht moet Israël helaas vaak toepassen. Duizenden raketten vallen op Israël, de lokale bevolking wordt langdurig in de schuilkelder gedreven, alvorens Israël ooit terugslaat. Geen Nederlandse regering zou dit ooit toestaan.
Afgestoten
De koortsachtige bebouwing van het Bijbelse land Judea Samaria heeft niets te maken met de voetstappen van de Messias. Deze kern van het Joodse land, vormt geen bezet gebied zoals de meeste critici van Israël menen. Het werd in 1988 afgestoten door Jordanië. Volgens gezaghebbende internationale juristen is het zeker goed te verdedigen dat Israël de Westoever niet bezet houdt.
Kern van het Joodse land
De Westoever behoorde in het verleden tot de kern van het Joodse land. Religieuze Zionisten verheerlijken het land geenszins. Ze menen alleen dat zij het recht hebben er te wonen en zich te verdedigen tegen doorlopende agressie. De Westelijke of Klaagmuur is voor alle Joden heilig.
Instrument
Het volk Israël is de drager van de Tora. Waarom werd zelfverdediging voor het Joodse volk gedefinieerd als een religieuze plicht? Het volk Israël als collectief werd door de ‘G’d van de geschiedenis’ in het leven geroepen om een belangrijke religieuze rol de spelen in de geschiedenis. Een volk werd uitverkoren om duidelijk omschreven doelen te bereiken in de historie van de mensheid. Met hen werd om die reden een speciaal verbond gesloten: ‘Jullie zijn Mijn getuigen’ zo luidt het woord van G’d, en ‘Mijn knecht, die Ik uitgekozen heb’ (Jesaja 43:10) als instrument voor het uitvoeren van de G’ddelijke bedoeling in de schepping. Nu Israël bekend staat als G’ds natie en het volk van de Tora, zijn hun toewijding, morele niveau, overleving en levensvatbaarheid – ondanks wezenlijke bedreigingen – een getuigenis van G’ds rol in de menselijke geschiedenis.
Niet geringschatten
Wanneer het voortbestaan van G’ds volk op het spel staat, wordt de gewapende strijd zelfs een gebod, waarin iedereen moet participeren. Het Joodse volk heeft niet het recht zijn fysieke bestaan, dat de neerslag vormt van het uitdragen en praktiseren van de idealen van de Tora, in de waagschaal te stellen. Het zou duiden op identiteitszwakte en ongeloof aan de eigen roeping om ‘een licht voor de volkeren’ te zijn. De geschiedenis heeft ons geleerd om bedreiging en agressie niet te geringschatten.
Geen blijvende haatgevoelens
De Tora leert ons te vergeven. Ook onze agressors zijn mensen. Het blijft geboden het kwaad los te maken van de dader teneinde onze goede gevoelens niet voor altijd te verminken. De glorieuze opdracht van het Joodse volk rechtvaardigt geen blijvende haatgevoelens tegen (gewezen) politieke of religieuze tegenstrevers.
Het ideaal van de Jiddische diaspora-jood lijkt mij niet zo fantastisch. Het was nooit zo gezellig in `galoet’. In alle Israelische oorlogen samen zijn minder mensen gevallen dat in één dag gedurende de Holocaust.
————
Geschreven naar aanleiding van: Interview in Trouw (12 dec. 2006) met Jacov Rabkin ‘Stichting van de staat Israël is anti-joods’.
