Lieve kinderen,
Jullie vragen jullie natuurlijk af waarom wij Jom Ha’atsmaoet vieren.
Ik ga jullie een mooi verhaal vertellen en dan begrijpen jullie het vanzelf…
Er wordt verteld, dat Napoleon eens door de straten van Parijs liep op de avond van Tisja be’Aw en langs een sjoel kwam. Hij hoorde heel veel mensen huilen.
Napoleon zond een van zijn lakeien naar binnen omdat hij benieuwd was waarom iedereen zo bedroefd was.
De voorzitter van de Joodse gemeente kwam mee naar buiten en legde Napoleon uit dat men treurde om de verwoesting van het Beet hamikdasj, de Tempel.Verwonderd zei Napoleon dat hij niets had gehoord over deze tragedie.Hij vroeg wanneer deze gebeurtenis had plaatsgevonden.
De voorzitter antwoordde: “De Tempel werd 1800 jaar geleden verwoest.”
Toen riep Napoleon uit: “Jullie treuren nog steeds na 1800 jaar? Als jullie zo lang aan het rouwen zijn geloof ik, dat jullie de Tempel eens terug zullen krijgen”.
Wij zijn bijna 2000 jaar weggeweest uit Israel. Maar wij hebben altijd gedavvend om terug te mogen komen naar Israel. Het was een droom. 63 jaar geleden werd onze droom werkelijkheid.
Toen kregen we een eigen staat, Israel, en mochten we weer Joods zijn in ons eigen land. Bijna 2000 jaar hadden we gedawwend en gehoopt om terug te mogen naar Erets Jisraeel. Wat een simcha, dat we eindelijk na zo veel jaar weer een eigen land hadden!
En weten jullie waarom Israel zo belangrijk is voor ons?
Een bekende joodse denker heeft het eens mooi gezegd:
”Voor ons zijn Israël en Jeroesjalajiem het centrum van de joodse geschiedenis.
Het vormt de kern van ons geloof en ons verlangen naar de verlossing door de Masjie’ach”.
De Nobelprijswinnaar Sjemoe’eel Agnon heeft het zo fraai verwoord.
Toen hij de Nobelprijs kreeg, vroeg de koning van Zweden hem waar hij geboren was.
Agnon antwoordde:”Ik ben geboren in Boeksats maar dat was in een droom. Eigenlijk ben ik geboren in Jeroesjalajiem maar weggevoerd door Titus, de Romein”.
Israel heeft altijd midden in ons leven gestaan. Dat is ons Israël, waar we trots op mogen zijn.
Israel is het enige land ter wereld waar we echt onszelf, echt joods kunnen zijn. Wij zijn al 63 jaar in ons eigen land, waar we als goede burgers kunnen leven.
Gisteren hebben we nagedacht over alle soldaten, jongens en meisjes, die hebben gevochten voor onze vrijheid.
Want we staan in een geschiedenis, de geschiedenis van het Joodse volk, dat leuke en minder leuke momenten kent, dat een verleden heeft, een heden en een toekomst.
Jullie zijn die toekomst, jullie zetten die geschiedenis voort.
En dat willen wij: Ameen.
