Mosje en Chaim waren samen eens op reis. Hun tocht voerde door een bos. Daar verdwaalde zij. Het was intussen avond geworden; zij konden geen hand voor ogen zien. Mosje en Chaim probeerden de weg terug te vinden, maar zonder succes. En alsof dat niet genoeg was, begon het ook nog te regenen. De regen werd een onweersbui. En zo waren Mosje en Chaim in het bos verdwaald en tot op de huid doorweekt.
Opnieuw een donderslag en opnieuw een bliksemschicht. Mosje keek gefascineerd toe. Nog nooit eerder had hij in een bos tussen zoveel bomen het indrukwekkende effect van zo’n bliksem gezien. Het prachtige spookachtige ligt dat het hele donkere bos verlichtte. Even vergat Mosje zijn nare situatie, even lette hij niet op zijn natte kleren, wachtend op de volgende bliksemschicht om opnieuw dat prachtige belichte bos te zien.
Terwijl Mosje bezig was het effect van de bliksem te bewonderen, was Chaim met heel iets anders bezig. Chaim dacht: “eindelijk licht!”. Chaim gebruikte het licht van iedere bliksem om de weg terug te vinden …
De Jamiem Nora’iem, de Ontzagwekkende Dagen van Rosj Hasjana en Jom Kippoer, zijn aangebroken. Hopelijk zullen velen de weg naar sjoel vinden om de diensten te volgen in de wit aangeklede sjoel, de gebeden mee te zeggen, de melodieën te zingen die gezamenlijk de stemming voor deze bijzondere dagen zullen zetten.
Laten wij deze bijzondere momenten op de juiste manier benutten, niet als Mosje die het effect van de bliksem in het belichte donkere bos bewonderde, maar niet benutte. Met het gevolg dat hij in het bos verdwaald bleef.
Laten wij Chaim’s voorbeeld volgen die het licht benutte om de weg uit het bos te vinden. Laten wij niet de gebeden bewonderen, passief, maar effectief op ons laten inwerken.
Zo kunnen de gebeden ons inspireren om tekortkomingen uit het verleden te verbeteren en met vernieuwde krachten en goede voornemens het nieuwe jaar in te gaan.
Jehoeda Vorst
Rabbijn te Rotterdam
