Omdat de Sandy Row’s sjoel dichtbij de Londense city ligt, wordt er dagelijks door de week mincha geoord. Andere sjoels in Londen’s East End moesten sluiten door de trek van de Joden naar Noord-Londen, maar dankzij de zakenlieden die er hun middaggebed komen zeggen, is Sandy Row in haar 150-ste jaar nog steeds open. De jubileumdienst vond dan ook op een dinsdagmiddag plaats. De Britse opperrabbijn dr Jonathan Sacks was daar bij aanwezig.
Het Joodse leven in die buurt dateert al van de zeventiende eeuw. Nadat Nederlandse immigranten de sjoel in 1854 in Spitalfields hadden opgericht, waren het later andere, Russische en Letse, immigranten die de sjoel in leven hielden. Zij verhuisden in 1967 de sjoel naar een voormalig kerkgebouw, waar niet alleen werd geoord, maar ook in de goede Oost-Joodse traditie werd geleerd. Tot en met de Tweede Wereldoorlog toen Joodse vluchtelingen zich in East London vestigden, kwamen er nieuwe immigranten naar de sjoel. Het ledental daalde fors sinds het vertrek van de Joodse bevolking in jaren ’60 naar andere delen van de Britse hoofdstad. Omdat de sjoel niet meer door buurtbewoners wordt gefrequentewerd, is ook de voorzitter niet meer in de omgeving woonachtig maar in een van de Noordlondense voorsteden. Met zo’n zestig anderen maakt hij op werkdagen tussen de middag minjan in Sandy Row’s.
