Het is zomer, de eerste hete zaterdag van het jaar*. Nog geen jaar zit de Joodse Gemeente Noord-Holland NoordWest in het gebouw in Heemstede, verhuisd vanuit Haarlem. En dus had nog niemand er aan gedacht de waarschijnlijk feilloos werkende airconditioning voor sjabbat gereed te maken. In ieder geval weerspiegelde de fysieke warmte goed de geestelijke warmte die de sjoelbezoeker tegemoet straalt.
Door: Ruben Vis
Rabbijn Shmuel Spiero neemt zijn sjoelgangers op enthousiaste wijze mee in het gebed. Prachtige gebrandschilderde ramen die nog dateren uit de voor-oorlogse sjoel, trekken onmiddellijk de aandacht. De bejegening, de gebeden, de ramen en het Aron Kodesj, het geeft je onmiddellijk een gevoel thuis te zijn in deze sjoel. Gehuisvest in een grote en nog eens uitgebouwde stadsvilla, heeft de Joodse Gemeente Noord-Holland NoordWest de beschikking over een domicilie waar het werkelijk alle kanten mee op kan. De inrichting is praktisch; de indeling goed gekozen.
Voor het Tora-lezen behandelt de rabbijn kort één voorschrift dat in de te lezen parasja van de week voorkomt. Hij legt de zaak in eenvoudig te begrijpen bewoordingen uit. Na het lajenen volgt een meer diepgaande gedachte in zijn derasja.
Dan volgt het Moesaf-gebed. In Heemstede wordt net als op diverse andere plaatsen kerijat Sjema door iedereen gezamenlijk hardop gezegd. Het geldt ook voor de Moesaf amieda. Geen herhaling, maar in één keer, en … gezamenlijk hardop. Verrassend, tegelijkertijd inspirerend. Met de rug naar Zandvoort aan zee en het gezicht naar Jeruzalem, staat de sjoelbezoeker gericht naar een schattig Aron Kodesj. De kast biedt plaats aan drie Tora-rollen, is wit geschilderd en het dak steekt uit, rustend op twee pilaren.
Na afloop van de sjoeldienst verplaatsen we ons naar een naastgelegen zaal waar de kiddoesj met taart, koffie, thee en frisdrank klaar wordt gezet. Wil je een kiddoesj aanbieden, dan is er een wachtlijst, zoveel belangstelling is er voor.
Op weg naar sjoel liep ik langs een groot stuk grond. Er worden woningen gebouwd. ‘Je komt op heilige grond te wonen’, zeg ik tegen één van de sjoelbezoekers die vertelt er binnenkort een van de huizen te gaan bewonen. Ooit kwamen van het tuindersbedrijf dat er zat de Aravot, de beekwilgen, een van de vier soorten voor de Loelav.
* nu al weer enkele weken geleden
